നേരേ കാര്യത്തിലേയ്ക്ക് വരാം, നമ്മുടെ ചന്ദ്രനിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അന്ത പേടമാൻ സത്തുപോയാച്ചാ?
പണ്ട് നമ്മുടെ കവികളൊക്കെ തച്ചിനിരുന്ന് രചിച്ചു, ചന്ദ്രനിലെ മാനിനെപ്പറ്റി, ഏണ അങ്കം മുഖത്താണെന്ന് ഒരാൾ, കുറച്ചുകൂടി അടുത്തുകണ്ട വേറൊരാൾ ചന്ദ്രബിംബം നെഞ്ചിലാണു ഏറ്റിയതെന്നും സംഗതി പുള്ളിമാനാണെന്നും!
മലയാളിത്ത ശ്രീ അങ്ങട് ആഘോഷമാക്കി
"ചന്ദ്രരശ്മിതന്‍ ചന്ദനനദിയില്‍
സുന്ദരിയാമൊരു മാന്‍പേട
പാടിയാടി നീരാടി
പവിഴതിരകളില്‍ ചാഞ്ചാടി"
"പള്ളിനീരാട്ടിനു വന്നൊരു മാനിനെ
പട്ടമഹിഷിയായ് വാഴിച്ചു - തിങ്കള്‍
പട്ടമഹിഷിയായ് വാഴിച്ചു
അവളുടെ രൂപം മാറിലമര്‍ന്നു
ആദ്യത്തെ മധുവിധുരാവുണര്‍ന്നു-
രാവുണര്‍ന്നു"
ഹിരണിയെ ചന്ദ്രൻസ്സ് കല്യാണവും കഴിച്ചു, ആദ്യത്തെ മധുവിധുരാവും കഴിഞ്ഞു, അല്ല പിന്നെ!
ഞാൻ പോകുവാ, കണ്ണെടുക്കാതെ നേരമിത്രയും നോക്കിനിന്നിട്ടും ഞാൻ കണ്ടില്ല ഒരു മാനിനേയും, ഇനി... ഒരു പരീക്ഷണം കൂടി....
"എന്റെ സ്വർണ്ണമാനേ വർണ്ണമാനേ - നീ
ഓടിവരില്ലേ...
മാനേ മാനേ വിളി കേൾക്കൂ
വിളി കേൾക്കൂ...."
അയ്യോ.. ഏണിയായി.. അങ്കം ഇപ്പോൾ തുടങ്ങും .. ഞാൻ വല്ല കാനനോം തിരക്കേണ്ടിവരും... അഹം സന്യാസി!!!
No comments:
Post a Comment