15ആം നൂറ്റാണ്ടിലെ വൈഷ്ണവസന്യാസിയായ നരസിംഹ മേഹ്ത (സന്ത് നർസി) രചിച്ച പ്രസിദ്ധമായ ഗുജറാത്തി ഭജനഗീതം, കാമജരാഗത്തിൽ തുടങ്ങി വിവിധരാഗങ്ങളുടെ രാഗമാലികയായി ആലപക്കപ്പെടുന്നു.
"വൈഷ്ണവജൻ തോ തേനേ കഹിയേ ജേ
പീഡ പരായീ ജാണേ രേ
പരദുഃഖേ ഉപകാര കരേ തോയേ
മൻ അഭിമാൻ ന ആണേ രേ"
അന്യൻ്റെ ദുഃഖം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നെങ്കിൽ മാത്രമേ ഒരു വ്യക്തിയെ വൈഷ്ണവർ (വിഷ്ണുഭക്തർ) എന്നു വിളിക്കാനാവൂ.
മനസ്സിൽ അഹന്തയ്ക്ക് ഇടം കൊടുക്കാതെ ദുഃഖിതരായ മറ്റുള്ളവർക്ക് ഉപകാരം ചെയ്യുന്നവരാണാ സംബോധനക്ക് അർഹ്ഹർ. (മൽപ്രാണനും പരനുമൊന്നെന്നുറപ്പവനു എന്നെഴുത്തച്ഛൻ എഴുതിയ രീതിയിലാണിത്)
"സകൽ ലോക് മാൻ സഹുനേ വന്ദേ
നിന്ദാ ന കരേ കേനീ രേ
വാച കാഛ മന നിശ്ഛല രേഖേ
ധനധന ജനനീ തേനീ രേ"
ലോകത്തിലുള്ള എല്ലാത്തിനേയും വണങ്ങുന്നവരും, സഹിക്കുന്നവരുമായ വഷ്ണവർ ഒരിക്കലും ആരേയും നിന്ദിക്കുകയില്ല
മനസാ വാചാ കർമ്മണാ ശുദ്ധിയുള്ളവരും വ്യതിചലിക്കാത്തവരുമായ അവർക്ക് ജന്മം നൽകിയ മാതാവ് തീർച്ചയായും ധന്യരിൽ ധന്യയാണെന്നതിൽ സംശയമില്ല. (എല്ലാം ഈശ്വരൻ്റെ പ്രതിരൂപങ്ങളാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നവൻ ഗോചര അഗോചരങ്ങളായതെല്ലാം ഈശ്വരനായി വണങ്ങുന്നു, മനസാ വാചാ കർമ്മണാ ആ തത്വത്തിനു വിരുദ്ധമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നവർ വൈഷ്ണവരല്ല)
"സമദൃഷ്ടി നേ തൃഷ്ണാ ത്യാഗി
പരസ്ത്രീ ജെനേ മാത രേ
ജിഹ്വാ താകീ അസത്യ ന ബോലെ
പരധന നവ ഝാലേ ഹാഥ രേ"
എല്ലാവരേയും ഒരുപോലെ ദർശ്ശിക്കുന്ന വൈഷ്ണവർ തൃഷ്ണയെ ത്യജിച്ചവരായിരിക്കണം, അവർക്ക് അന്യസ്ത്രീ സ്വന്തംമതാവിനു തുല്യയായിരിക്കും
അവരുടെ നാവൊരിക്കലും അസത്യം പറയുകയില്ല, അന്യൻ്റെ സമ്പത്തിൽ കർസ്പർശ്ശം പോലും ഏൽപ്പിക്കുകയുമില്ല. (സകലതിലും ഈശ്വരനെ ദർശ്ശിക്കുന്നവർക്ക് ഷഡ്രിപുക്കളെ അകറ്റിനിർത്താനാവും, അന്യൻ്റെ ഭാര്യും സഹോദരിയുമെല്ലാം അവർക്ക് സ്വന്തം മാതാവ് തന്നെയാവണം, അന്യരുടെ മറ്റുസ്വത്തുക്കളിലും മോഹമുണ്ടാകരുത്)
"മോഹമായാ വ്യാപേ നഹി ജേനേ,
ദൃഢ വൈരാഗ്യ ജെന മൻ മാൻ രേ
രാമ നാമ ശും താളീ ലാഗീ
സകള തീരഥ് തേനാ തൻ മാൻ രേ"
വൈഷ്ണവർ ഒരിക്കലും മായയുടേയും മോഹത്തിൻ്റേയോ വലയിൽപ്പെടുകയില്ല, സ്വന്തം അസ്തിത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് കഠിനമായ വിരക്തി ഇഹലോകസുഖങ്ങളിൽ വന്നവരാണവർ
രാമനാമമായ അമൃതം പാനംചെയ്ത് നിർവൃതിനേടിയ അവർ, സ്വന്തം മനസ്സിൽ എല്ലാ തീർത്ഥങ്ങളുടേയും വാഹകരാണ്.
"വണലോഭീ നേ കപടരഹിത ഛേ
കാമക്രോധ നിവാര്യ രേ
ഭണേ നര്‍സൈയോ തേനും ദർശ്ശൻ കര്‍താ
കുല ഏകോത്തർ താര്യാ രേ"
അത്യാർത്തിയോ കാപട്യമോ ഇല്ലാത്ത വൈഷ്ണവർ കാമക്രോധങ്ങളിൽ നിന്നും മുക്തിനേടിയവനായിരിക്കും.
ഈ ഭജനയെഴുതുന്ന കവി നർസി അങ്ങനെയുള്ള മഹത്തുക്കളുടെ ദർശ്ശനം കൊതിക്കുന്നു, ആ ദർശ്ശനത്തിലൂടെ എൻ്റെ കുലത്തിനുമുഴുവൻ പുണ്യം ലഭിക്കുമാറാകും.
ലതാമങ്കേഷ്ക്കറുടെ ആ പഴയകാല ആലപനം കൂടി ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment