ദൈവശങ്ക

ജഗത്ഗുരു ആദിശങ്കരാചാര്യർ സനാതനധർമ്മത്തിൻ്റെ ശരിയായ വക്താവായിരുന്നു, ശൈവ, വൈഷ്ണവ, ശാക്തേയ, വൈദിക കൾട്ടുകൾ പരസ്പരം കൊന്നൊടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആ കാലത്ത് എല്ലാവരേയും അദ്വൈതവേദാന്തം കൊണ്ട് ഒന്നിപ്പിച്ചുവെന്ന് ആലങ്കാരികമായി പറയാമെങ്കിലും സ്വാർത്ഥതാൽപ്പര്യങ്ങളും 'ഞാനും ആ രണ്ടാമതില്ലാത്തത് എൻ്റേതും' എന്ന ചിന്തകളുടെ വടംവലിയിൽ കൾട്ടുകൾ അങ്ങനെതന്നെ നിന്നുവെന്നതാണു വാസ്തവം.

1760 ലെ കുംഭമേളയിൽ 18000 സന്യാസിമാരും, 3 ലക്ഷം തീർത്ഥാടകരും മരണമടഞ്ഞത്, ശൈവ, വൈഷ്ണവരായി തിരിഞ്ഞ് പർസ്പരം പോരാടിയാണെന്നത് കൾട്ടുകൾ പൂർവ്വാധികം ശക്തമായി നിലനിന്നുവന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ്.

ബ്രിഹദാരണ്യോപനിഷത്തിൽ എഴുതിച്ചേർത്ത ശാന്തിമന്ത്രമെന്ന് സൂത്രവാക്യത്തിലൂടെ ഇദം (അപരബ്രഹ്മം) അദ (പരബ്രഹമം) എന്നിവ രണ്ടും പൂർണ്ണമാണെന്ന് പറയുവാനേ സാധിച്ചുള്ളൂ, അല്ലാതെ രണ്ടും ഒന്നുതന്നെ ആണെന്ന് പറയാനായില്ല! "0 - 0 = 0" എന്നു പൂർണ്ണതയിൽ നിന്നും പൂർണ്ണത വ്യവകലനം ചെയ്താൽ പൂർണ്ണത അവശേഷിക്കും എന്നു സിദ്ധാന്തിക്കാനല്ലാതെ അത് മനസ്സുകളിൽ ഉറപ്പിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല, അതിനാൽത്തന്നെ ആ മൂന്നു ശാന്തിയും ത്രിവേണീ സംഗമത്തിൽ പോലും ഉണ്ടായില്ല.

ഈ പുലികളൊക്കെ ശരിക്കും പുലികളാണോ?

അതോ ശിങ്കം വേറേയുണ്ടോ?

എന്നും വലയ്ക്കുന്ന ശ്രീആദിശങ്കരൻ്റെ ആ ശ്ലോകം അർത്ഥസഹിതം ചേർക്കുന്നു.

"ജഗത്സൂതേ ധാതാ ഹരിരവതി രുദ്ര: ക്ഷപയതേ

തിരസ്ക്കൃവൃണ്ണേതത് സ്വമപി വപുരീശസ്തിര്യതി

സദപൂർവേ: സർവേ തദിദമനുഗൃഹണ്ണതി ച ശിവ:

തവാജാമാലംഭ്യ ക്ഷണചലിതയോർഭൂലതികയേ"

ബ്രഹ്മാവ് ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും, വിഷ്ണു സംരക്ഷിക്കുകയും, രുദ്രൻ സംഹരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഈശ്വരൻ ബ്രഹ്മ, വിഷ്ണു, രുദ്രന്മാരെ തന്നിലേയ്ക്ക് ലയിപ്പിക്കുന്നു

സ്വയം സദാശിവനിൽ വിലയം പ്രാപിക്കുകയും പിന്നീട് അല്ലയോ ദേവീ..

നിൻ്റെ ഇമകളുടെ ചലനത്തിലൂടെ സൃഷ്ടിക്ക് നിർദ്ദേശം നൽകുന്നത് വരെ സദാശിവനിൽ നിഷ്ക്രിയമായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

സനാതനധർമ്മത്തിലെ പ്രപഞ്ചോത്പ്പത്തിയുമായീ വരികൾക്കുള്ള ബന്ധം കാണുക. ബ്രഹ്മമാകെ നിറഞ്ഞ് " പ്ലവ തമസ്സ്" ആകുന്ന പ്രളയത്തിനു നടുവിൽ അടുത്ത പ്രപഞ്ചോത്പ്പത്തിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന പ്രകാശബിന്ദുവിൽ ഈശ്വരൻ കടന്ന്, ആ ബിന്ദുവിനെ ഒരു തവണ വട്ടം ചുറ്റിക്കുമ്പോൾ ഉത്ഭവിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചത്തിലെ ശബ്ദങ്ങളുടെ സങ്കലനമായ പ്രണവ ശബ്ദത്തൊടെ, ഖരതമസ്സ് മധ്യത്തിലേയ്ക്ക് ലിംഗരൂപത്തിൽ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അച്ചുതണ്ടായി കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുകയും (പരബ്രഹ്മം), ലഘുതമസ്സ് പ്രളയമൊഴിഞ്ഞ പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞ് മാധ്യമമായി നിൽക്കുകയും (അപരബ്രഹ്മം), ഭ്രമണവേഗത്തിൽ പുറത്തേയ്ക്ക് തെറിച്ച ഉരുകിയ പ്രകാശിതതമസ്സ് ത്യേജോഗോളങ്ങളായും, ആത്മനുകളായും ഭവിക്കുന്നു

(പഞ്ചോപചാര പൂജ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ പഞ്ചഭൂതങ്ങളെ

"പ്രഥ്യാത്മനേ നമഃ"

"ആകാശാത്മനേ നമഃ"

"വായ്വാത്മനേ നമഃ"

"അപാത്മനേ നമഃ"

"ആഗ്നേയാത്മനേ നമഃ"

എന്ന് മന്ത്രം കാണാം, എല്ലാവർക്കും എല്ലാം അറിയാം, ഭക്തിയുടെ കച്ചവടം നിലയ്ക്കാതിരിക്കാൻ മിണ്ടില്ല, അത്രേ ഉള്ളൂ. ഖരതമസ്സ്‌ പോയിടത്തെ അവശേഷിക്കുന്ന "ശക്തി" അവിടെ ചുറ്റിത്തിരിയുകയും, പ്രപഞ്ച മാധ്യമത്തിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് തിരിച്ച് അവിടെ തന്നെ എത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. പുറത്തേയ്ക്ക് പോയവയാകെ ശക്തി ക്ഷയിച്ച് അഥവാ തമോഗുണശുദ്ധിയിൽ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ വീണ്ടും മധ്യത്തിലെ ലിംഗരൂപത്തിലെ ഖരതമസ്സ് പ്രപഞ്ചം നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ലഘുതമസ്സിലേയ്ക്ക് പടർന്ന് പ്രളയമായി പരിണമിക്കുകയും, പരംപൊരുൾ ഒരു പ്രകാശബിന്ദുവായി വീണ്ടും ഒരു പ്രപഞ്ചോത്പ്പത്തിക്കായി കാത്തിരിക്കുകയും ചെയ്യും.

അതായത് പരബ്രഹ്മവും (രുദ്രൻ), അപരബ്രഹ്മവും (വിഷ്ണു) ആത്മനും (ബ്രഹ്മാവ്), ശക്തിയും (ദേവി) നാലും ഭാവങ്ങൾ വെടിഞ്ഞ്, ബ്രഹ്മമെന്ന ഏകഭാവത്തിൽ പ്ലവതമസ്സ് ആകുന്നു. അപ്പോഴും അതിൻ്റെ മദ്ധ്യത്തിലെ പ്രകശബിന്ദുവായ സദാശിവൻ (ഈശ്വരൻ) അവിടെ നിൽക്കുന്നു. അതിനുമപ്പുറം അടുത്ത പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടിക്കായി ആദിപരാശക്തിയായ ദേവിയുടെ ആജ്ഞക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു.

അപ്പോൾ ഇതാണു ചോദ്യം... ഈ ത്രിമൂർത്തികളും ദേവിയും ഒന്നുമല്ലാതെ ശരിക്കുള്ള ഈശ്വരനും ഈശ്വരനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഈശ്വരിയും വേറെയാണോ?

ഹിന്ദുമതത്തിൽ വെള്ളപ്പൊക്കവും, ആലിലയിൽ ഒഴുകിവരുന്ന വിഷ്ണുവും, ഒരു ഓംകാരവും, വിഷ്ണുവിനു ബോധോദയവും, അദ്ദേഹത്തിൻറ്റെ പൊക്കിൾകൊടിയിൽ താമര, അതിൽ ബ്രഹ്മാവ്, അദ്ദേഹത്തിനൊരണ്ഡം, അത് പിളർന്നു കൊണ്ടൊരു ലിംഗം, അതിൻറ്റെ അഗ്രം കണ്ടെത്താനുള്ള പാച്ചിൽ, ഒരു കൈതപ്പൂവ്, ബ്രഹ്മാവിൻറ്റെ ഒരു കള്ളം, ശിവനാൽ ഒരു തലനുള്ളി ശിക്ഷ, ആ തലവച്ച് ഭിക്ഷക്കാരനാകാൻ ബ്രഹ്മശാപം, പിന്നെ ഒരു കൂട്ടയടി, ദേവിയുടെ സവിധത്തിൽ മൂവരും സ്ത്രീകളാകുന്നു, നിർദ്ദേശപ്രകാരം സത്യലോകം, വൈകുണ്ഡം, കൈലാസ്സം എന്നിവിടങ്ങളിൽ ചെന്ന് സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, സംഹാരം എന്നീ സ്വകർത്തവ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റി കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നിടത്ത് ദൈവങ്ങളെ തീരെ ചെറുതാക്കി കളഞ്ഞു. ഇത്തിരിപ്പോരമുള്ള ഭൂമിയിലെ കൈലാസത്തിൽ കൊണ്ടിരുത്തി രുദ്രനെ അപമാനിച്ചുകളഞ്ഞു, ഒരിടത്ത് ഭൂമിയുടെ 85 ഇരട്ടി വ്യാസമുണ്ടെന്ന് പറയുന്ന മഹാമേരുവെന്ന മഹാസങ്കൽപ്പം വെറുമൊരു കുന്നും അതിൻ്റെ ചരുവിലെ നഗരങ്ങളുമായി തിരയുന്നത് എന്തിനാണെന്നറിയില്ല. 340 പ്രകാശവർഷം അകലെ അതായത് 3216 കഴിഞ്ഞ് 12 പൂജ്യം കൂടി ചേർക്കുന്നത്ര കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള കാപ്രിക്കോൺ നക്ഷത്രസഞ്ചയത്തിലെ വൈകുണ്ഠമാണ് ഹിന്ദുക്കൾ ഭൂമിയിൽ പാലാഴി തിരയുന്നത്! ഒന്നും പറയാനില്ല കച്ചവടം നടക്കട്ടേ.. ജി.ഡി.പി കൂടട്ടേ....

സർവ്വജ്ഞപീഠം കയറിയ ശ്രീആദിശങ്കരൻ സത്യമറിഞ്ഞയാൾ ആയിരുന്നു, സനാതനധർമ്മത്തിൽ അടിയുറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു; പിന്നീട് എല്ലാം ക്രമേണ മാറിപ്പോയി, സക്ഷാൽ ഈശ്വരൻ നിറമ്പിടിപ്പിച്ച വിഗ്രഹങ്ങൾക്കും, ആൾദൈവങ്ങൾക്കും വഴിമാറിയിരിക്കുന്നു!