നമുക്കൊരു ദേവിയുണ്ട്, സത്വഗുണത്തിൻ്റെ ദേവി, ശുദ്ധിയുടെ ദേവി, പ്രകാശത്തിൻ്റെ ദേവി, അറിവിൻ്റെ ദേവി, വെണ്മയുടെ ദേവി, സരസ്വതീ ദേവി. ശക്തിയുടെ സത്വഭാവമായി ഹിന്ദുമതം വിഗ്രഹവത്ക്കരിച്ച ദേവി!വാഹനം ഹംസമാണ് അതിനാൽ "കോമളഹംസമേറി വീണപുസ്തകധാരീ താമരപുഷ്പസ്ഥിതേ വാ വാ വാ.." എന്നൊക്കെ ക്ഷണിക്കാറുമുണ്ട്.
ഋഗ്വേദങ്ങളിൽ പാശ്ചാത്യർ നടത്തിയ പഠനങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് ജർമ്മനിക്കാർ പറയുന്നത് സനാധനധർമ്മപ്രകാരം സരസ്വതീദേവി പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത് നമ്മുടെ ആകാശഗംഗയായ ക്ഷീരപഥത്തെ തന്നെയാണെന്നാണ്.
സത്വഗുണവും വെണ്മയുമായി നാമറിയുന്ന പ്രകൃതിദത്തമായ ഏറ്റവും വിശിഷ്ടമായത് മാതാവിൻ്റെ മുലപ്പാലായതിനാൽ ആ മാതാവിനെയും നമ്മൾ ക്ഷീരം അഥവാ മിൽക്കീ എന്നു സംബോധന ചെയ്തു.
ക്ഷീരപഥത്തിന്റെ തലത്തിൽ നിലകൊള്ളുന്ന അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ ആകാശഗംഗയിൽ കടന്നെത്തുന്ന ഉത്തരദിക്കിലെ ഒരേയൊരു നക്ഷത്രസഞ്ചയം ഹംസനക്ഷത്രസഞ്ചയം ആണ്, അതിനെ സൈഗ്നസ്സ് അഥവാ ജയര (ശക്തിയുടെ സഖി) എന്നു വിളിച്ചതെന്തിനെന്ന് അറിയില്ല, പക്ഷേ ചുറ്റും നീഹാരികകൾ അനവധിയുണ്ടെന്ന് നമുക്കറിയാം, നീഹാരികകൾ ഗോചരമല്ലാത്ത നക്ഷത്രങ്ങളുടെ സഞ്ചയമാണ്, നക്ഷത്രധൂളികളുടെ തടാകം തന്നെ. അതിൽ നീരാടുന്ന ഹംസം ആയ നക്ഷത്രസഞ്ചയം, അതിന്മേൽ വിരാജിക്കുന്ന ആകാശഗംഗയായ സരസ്വതീദേവി! എത്ര ബൃഹത്തായ സങ്കൽപ്പമാണത്.
നമ്മൾ ടിബറ്റിലെ "മപാം യുംട്സോ" അഥവാ സ്വാൺ റിമ്പോച്ചേയിൽ മാനസസരോവരം കണ്ടെത്തുന്നത് തൊട്ടടുത്ത ആരാധാനാലയത്തിലെ വിഗ്രഹംപോലെ ഒരു വിഗ്രഹവത്ക്കരണം മാത്രമാണ്, അൽപ്പം വലിയ അളവിലാണത് എങ്കിലും ശരിക്കുള്ളതും ബൃഹത്തുമായതിൻ്റെ ലക്ഷത്തിൽ ഒന്നുപോലും വരില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത!
No comments:
Post a Comment