നാരദമുനിക്ക് ആ വിശേഷപ്പെട്ട തോപ്പിൽ തപസ്സിരിക്കണമെന്ന് ഒരാഗ്രഹം, പൂങ്കാവനം കണ്ടപ്പോൾ യാദൃശ്ചികമായി തോന്നിയതാണ്, മഹാദേവൻ ആ തപോവനം പ്രത്യേക അനുഗ്രഹത്തോടെ സംരക്ഷിച്ചു പോരുകയയിരുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ, അവിടെ തപസ്സനുഷ്ടിക്കുന്നവരെ മറ്റാർക്കും ശല്യപ്പെടുത്തുവാൻ കഴിയില്ലെന്നും നാരദർ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഇത്രയും മനോഹരമായ തപോവനത്തിൽ ഒരു തപസ്സനുഷ്ടിച്ചില്ലെങ്കിൽ ജീവിതം വ്യർത്ഥമെന്ന് തോന്നി നാരദമുനി തപസ്സാരംഭിച്ചു.
ആരെവിടെ തപസ്സുചെയ്താലും അത് തൻ്റെ സ്ഥാനം തട്ടിയെടുക്കാനാണെന്ന് ഭയപ്പെടുന്ന ഒരാളുണ്ടല്ലോ? അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ചാരന്മാർ ഉടൻ തന്നെ വിവരം അവിടെയെത്തിച്ചു, ദേവേന്ദ്രനു അങ്കലാപ്പായി.
"ഈ നാദനമുനിയെന്തിനാണ് ആ തോപ്പിൽത്തന്നെ പോയി തപസ്സനുഷ്ടിച്ചത്? ആർക്കും തടസ്സപ്പെടുത്താനാവാതെ തപസ്സു ചെയ്യണമെങ്കിൽ എന്തോ വലിയ കാര്യം നേടാനാവണമല്ലോ?"
ദേവേന്ദ്രനറിയാവുന്ന ഏറ്റവും വലിയകാര്യം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സ്ഥാനം തന്നെ ആയതിനാൽ, ഉടൻ അഗ്നി, വരുണൻ, വയു എന്നീ ദേവന്മാരെ വിളിച്ചു സഹായമഭ്യർത്ഥിച്ചു; എങ്ങനെയെങ്കിലും നാരദനെ അവിടെ നിന്നും തപസ്സിളകിവിടണം!
വരുണൻവന്നു പേമാരി നടത്തിനോക്കി, നാരദനു കുലുക്കമില്ല, വായും കൊടുങ്കാറ്റും ചുഴലിക്കാറ്റുമൊക്കെയായി വീശി, നാരദൻ തപസ്സു തുടർന്നു, അഗ്നി ആ പൂങ്കാവനമാകെ ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന തീക്കുണ്ഡമാക്കി, നാരദൻ പോയിട്ട് പൂങ്കാവനത്തിലെ ഒരു പുല്ലിനുപോലും ഒന്നും പറ്റിയില്ല, നാരദനിതൊന്നും അറിഞ്ഞമട്ടുമില്ല.
ദേവന്മാർ മൂന്നുപേരും തിരികെയെത്തി ഇന്ദ്രനോടുപറഞ്ഞു
"എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയില്ല, ഞങ്ങൾക്ക് നാരദമുനിയെ സ്പർശ്ശിക്കാനേ കഴിഞ്ഞില്ല, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ തപസ്സ് അത്രയ്ക്ക് കഠിനവും, ആരുടേയോ സംരക്ഷണയിലുമാണ്"
അതോടെ ഇന്ദ്രനാകെ ഭയമായി, ഇതതുതന്നെ! എനനുറപ്പിച്ച അദ്ദേഹം അവസാന ആയുധമായ കാമദേവനെ വിളിച്ചുവരുത്തി
"മന്മഥാ, അങ്ങ് സ്വർഗ്ഗത്തിലുള്ള അപ്സരസ്സുകൾ ഉൾപ്പടെ ഏതു സ്ത്രീകളേയും കൂട്ടിക്കൊള്ളൂ, താങ്കളുടെ പത്നി രതിയുമായി ആ പൂങ്കാവനത്തിൽ പോയി തപസ്സനുഷ്ടിക്കുന്ന നാരദമുനിയെ എങ്ങനെയെങ്കിലും പിന്തിരിപ്പിക്കണം"
കാമദേവൻ തൻ്റെ പഞ്ചശരങ്ങളുമായി തപോവനത്തിലെത്തി, അവിടെ ഒരു വസന്തമൊരുക്കി, പാടുന്ന കിളികളും, മൂളുന്ന വണ്ടുകളും, എങ്ങുംമലരിട്ട പൂക്കളും സുഗന്ധവും, പുല്ലുകളിലും പൂക്കുന്ന നിറങ്ങളും, അതിലാടിപ്പാടുന്ന അപ്സരസ്സുകളും ആകെ പ്രണയഭരിതമായ അന്തരീക്ഷമൊരുക്കിയിട്ടും നാരദമുനിക്ക് ഒരനക്കവുമില്ല, തപസ്സങ്ങനെ കൊടുമ്പിരിക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ടുപോയി. അനുഗ്രഹം നൽകിയ പരമശിവന്റെ പോലും തപസ്സിളക്കിയ മല്ലീശരൻ തോറ്റുമടങ്ങി, ഇന്ദ്രനോട് പറഞ്ഞു
"എന്നാൽ കഴിയുന്നത്ര ഞാൻ പരിശ്രമിച്ചു നാരദമുനിയുടെ തപസ്സിളക്കുക അസാദ്ധ്യം തന്നെ"
നാരദമുനി ഒന്നും കാര്യമാക്കാതെയിരുന്നെങ്കിലും എല്ലാം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അഗ്നി, വരുണൻ, വായു, കാമദേവൻ ആ സൂത്രവാക്യം മനസ്സിലാക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിനധികം ആലോചിക്കേണ്ടിവന്നില്ല, ദേവേന്ദ്രൻ! നാരദൻ സ്വയം ഒന്നു വിലയിരുത്തി, താൻ സകലദേവതകളേയും തോൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, സാക്ഷാൽ പരമേശ്വരൻ്റെ മനസ്സിളക്കിയ കാമനും വസന്തനും എൻ്റെ മുന്നിൽ തോറ്റിരിക്കുന്നു, ഞാൻ കാമത്തിനും അതീതനായിരിക്കുന്നു! എന്നാൽപ്പിന്നെ മതിയാക്കിയേക്കാം ഇനി ഇത് നാലാളോട് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ഒരു രസമില്ലല്ലോ..
ദേവേന്ദ്രൻ സ്വർഗ്ഗലോകത്ത് സകലശിങ്കിടികളെയും കൂട്ടി തലകുത്തിനിന്ന് ആലോചിക്കവേ, നാരദൻ എണീറ്റ് തൻ്റെ വഴിക്കുപോയി. നേരേ ചെന്നത് കൈലാസത്തിൽ, നാരദൻ്റെ മുഖത്തെ പ്രസാദം ദൂരെനിന്നേ കണ്ടറിഞ്ഞ ഭഗവാൻ ചോദിച്ചു
"നാരദരിന്നു വല്ലാതെ സന്തുഷ്ടനാണല്ലോ, മുഖം വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നു"
നാരദനത് വിളിച്ചുപറയാതെ പറ്റില്ലല്ലോ
"മഹാദേവാ ഞാൻ കാമദേവനെ തോൽപ്പിച്ചു, സകലവിദ്യകളും, പഞ്ചശരങ്ങളും, വസന്തനും, രതിയും ചേർന്നിട്ടും എന്നെ ഭ്രമിപ്പിക്കാനായില്ല, അങ്ങയെപ്പോലും ഭ്രമിപ്പിച്ച ആ മന്മഥന്"
മഹാദേവൻ്റെ മുഖത്ത് പതിവില്ലാത്ത ഒരു കള്ളച്ചിരി പടർന്നു, അദ്ദേഹം പെട്ടെന്നത് മറച്ച് നാരദനോട് പറഞ്ഞു
"അതൊരു വലിയ നേട്ടമാണല്ലോ നാരദാ, ഇന്ദ്രിയനിഗ്രഹം അത്ര ചെറുതായ കാര്യമാണോ? പക്ഷേ അങ്ങയോട് ഒരഭ്യർത്ഥനയുണ്ട്, വൈകുണ്ഠം വഴി പോവുകയാണെങ്കിൽ അബദ്ധവശാൽപ്പോലും ഈ വിവരം വിഷ്ണുദേവനോട് പറയരുത്"
നാരദനതത്ര പിടിച്ചില്ല, അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു
"എന്തുകൊണ്ട് ഇത്രവലിയ ഒരു കാര്യം നടന്നിട്ട് അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും മറയ്ക്കണം, ഞാൻ സദാ നാരായണ നാരായണ എന്നല്ലേ സ്തുതിക്കുന്നത്, അദ്ദേഹത്തിനെൻ്റെ വിജയത്തിൽ അതീവസന്തിഷ്ടിയാകും"
കാപാലി അതത്ര ശ്രദ്ധിക്കാതെ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
"അതൊക്കെ നാരദരുടെ ഇഷ്ടം പോലെ, എന്നാലും അങ്ങയോടുള്ള താൽപ്പര്യം കൊണ്ടുപറയുകയാണ് കഴിയുമെങ്കിൽ പാലാഴിവാസനോട് പറയരുത്"
നാരദൻ ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി, ഇനി തന്നെ മയക്കിയ മന്മഥനെ, നാരദൻ തോൽപ്പിച്ചത് ചൊല്ലി വിഷ്ണുഭഗവാൻ മഹാദേവനെ കളിയാക്കിയെങ്കിലോ എന്നു കരുതിയാവുമോ? ഏതായാലും വൈകുണ്ഠത്തിലേയ്ക്ക് ആവാം യാത്ര.
ചെന്നപാടേ മഹാവിഷ്ണുവിനോടു നാരദർ പറഞ്ഞു
"പ്രഭോ.. ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഒരു മഹാതപസ്സ് കഴിഞ്ഞുവരികയാണ്"
ജഗന്നാഥൻ ചിരിയോടെ അദ്ദേഹത്തെ എതിരേറ്റു
"അത് നാരദരുടെ മുഖത്ത് എഴുതിവച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ, എന്തോ വലിയ വിജയം നേടിയാണു വന്നിരിക്കുന്നതെന്ന്, എന്തു തിളക്കമാണിന്ന്, ആകട്ടേ അതെന്തുതരം തപസ്സായിരുന്നു?"
നാരദൻ ഹർഷോന്മാദത്തോടെ പറഞ്ഞു
"അതൊരു ഹ്രസ്വമായ തപസ്സായിരുന്നു പ്രഭോ, പക്ഷേ ദേവന്ദ്രനെ, അഗ്നിയെ, വരുണനെ, വായുവിനെ തോൽപ്പിക്കേണ്ടിവന്നു അത് പൂർത്തിയാക്കാൻ, ഒടുവിൽ കാമദേവനേയും. ഞാൻ പ്രണയത്തിനതീതനാണ്, കാമത്തിനതീതനാണ്, ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ നിഗ്രഹിച്ചവനാണ്, ഞാൻ കാമം, മോഹം, ക്രോധം, ലോഭം, മദം, മത്സരം എന്നീ ഷ്ഡ്രിപുക്കളെ ജയിച്ചിരിക്കുന്നു"
ക്ഷീരസാഗരശയനൻ ഒരു ചിരിയോടെ കൈകൾകൊട്ടി നാരദരെ അഭിനന്ദിച്ചു
"അതൊരു വലിയ വിജയമാണല്ലോ, വളരെവലുത്, നാരദരേ ഞാൻ അങ്ങയെ അഭിന്ദന്ദിക്കുന്നു"
നാരദമുനി വളരെ സന്തോഷത്തിലായി, പ്രപഞ്ചം കീഴടക്കിയവനെപ്പോലെ മേഘങ്ങളെ ചവിട്ടിമെതിച്ചാഘോഷിച്ചു, ഒരിക്കൽക്കൂടി ആ പൂങ്കാവനമൊന്നു കണ്ടാലോ? തൻ്റെ വിജയസ്മാരകം, അങ്ങോട്ടുനോക്കിയ നാരദർ ആ പൂങ്കാവനത്തിനരുകിലായി ഒരു സുന്ദരിയായ രാജകുമാരി നൃത്തം ചെയ്യുന്നതുകണ്ടു, ഒന്നടുത്തുചെന്നതാരെന്നറിയാൻ നാരദനാകാംഷയുണ്ടായി.
നാരദർ പൂന്തോട്ടത്തിനരികിലെത്തി ആ കുമാരിയെ പരിചയപ്പെട്ടു, അവൾ ശീലനിധി മഹാരാജാവിൻ്റെ പുത്രി വിശ്വമോഹിനിയായിരുന്നു, അവളോടൊപ്പം കൊട്ടാരത്തിലെത്തിയ നാരദനെ രാജാവ് സ്വീകരിച്ചാദരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
"മഹാമുനീ, ഞങ്ങൾ ഈ കുമാരിയുടെ വിവാഹക്കാര്യം ചർച്ച ചെയ്യുകയായിരുന്നു, അങ്ങ് അവളുടെ കരതലം നോക്കി അവൾക്ക് എത്തരത്തിലുള്ള ഭർത്താവാണു വേണ്ടതെന്നും, അവളുടെ ഭാവിയെന്തെന്നും പറയാമോ?"
ശീലനിധി പുത്രിയെ വിളിച്ചു നാരദരുടെ അരികിലിരുത്തി, അതിലാവണ്യവതിയായ ആ കുമാരിയുടെ തളിരുപോലെയുള്ള കൈകൾ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത് ആ കുമാരിയെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നയാൾ മൂന്നുലോകത്തിനും ആരാദ്ധ്യനും, ദൈവീകപദവിയിൽ എന്നെന്നും വിരാജിക്കുമെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞ നാരദൻ ആകുമാരിയെ വിവാഹം ചെയ്യുവാനും അവളുടെ സ്വയംവരത്തിൽ പങ്കെടുക്കുവാനും തീരുമാനിച്ചുകൊണ്ടുപറഞ്ഞു.
"എല്ലാം അതിശുഭകരമാണ്, ഈ കുമാരിക്ക് അതിസുമുഖനായ ഒരു കുമാരനെ ജീവിതപങ്കാളിയായി ലഭിക്കും, അവരുടെ ജീവിതം വളരെ സന്തോഷപ്രദമായിരിക്കും"
നാരദൻ വളരെവേഗം അവിടെനിന്നിറങ്ങി വൈകുണ്ഠത്തിൽ തിരിച്ചെത്തി, ജഗന്നാഥനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു
ദേവന്മാർ മൂന്നുപേരും തിരികെയെത്തി ഇന്ദ്രനോടുപറഞ്ഞു
"എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയില്ല, ഞങ്ങൾക്ക് നാരദമുനിയെ സ്പർശ്ശിക്കാനേ കഴിഞ്ഞില്ല, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ തപസ്സ് അത്രയ്ക്ക് കഠിനവും, ആരുടേയോ സംരക്ഷണയിലുമാണ്"
അതോടെ ഇന്ദ്രനാകെ ഭയമായി, ഇതതുതന്നെ! എനനുറപ്പിച്ച അദ്ദേഹം അവസാന ആയുധമായ കാമദേവനെ വിളിച്ചുവരുത്തി
"മന്മഥാ, അങ്ങ് സ്വർഗ്ഗത്തിലുള്ള അപ്സരസ്സുകൾ ഉൾപ്പടെ ഏതു സ്ത്രീകളേയും കൂട്ടിക്കൊള്ളൂ, താങ്കളുടെ പത്നി രതിയുമായി ആ പൂങ്കാവനത്തിൽ പോയി തപസ്സനുഷ്ടിക്കുന്ന നാരദമുനിയെ എങ്ങനെയെങ്കിലും പിന്തിരിപ്പിക്കണം"
കാമദേവൻ തൻ്റെ പഞ്ചശരങ്ങളുമായി തപോവനത്തിലെത്തി, അവിടെ ഒരു വസന്തമൊരുക്കി, പാടുന്ന കിളികളും, മൂളുന്ന വണ്ടുകളും, എങ്ങുംമലരിട്ട പൂക്കളും സുഗന്ധവും, പുല്ലുകളിലും പൂക്കുന്ന നിറങ്ങളും, അതിലാടിപ്പാടുന്ന അപ്സരസ്സുകളും ആകെ പ്രണയഭരിതമായ അന്തരീക്ഷമൊരുക്കിയിട്ടും നാരദമുനിക്ക് ഒരനക്കവുമില്ല, തപസ്സങ്ങനെ കൊടുമ്പിരിക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ടുപോയി. അനുഗ്രഹം നൽകിയ പരമശിവന്റെ പോലും തപസ്സിളക്കിയ മല്ലീശരൻ തോറ്റുമടങ്ങി, ഇന്ദ്രനോട് പറഞ്ഞു
"എന്നാൽ കഴിയുന്നത്ര ഞാൻ പരിശ്രമിച്ചു നാരദമുനിയുടെ തപസ്സിളക്കുക അസാദ്ധ്യം തന്നെ"
നാരദമുനി ഒന്നും കാര്യമാക്കാതെയിരുന്നെങ്കിലും എല്ലാം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അഗ്നി, വരുണൻ, വായു, കാമദേവൻ ആ സൂത്രവാക്യം മനസ്സിലാക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിനധികം ആലോചിക്കേണ്ടിവന്നില്ല, ദേവേന്ദ്രൻ! നാരദൻ സ്വയം ഒന്നു വിലയിരുത്തി, താൻ സകലദേവതകളേയും തോൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, സാക്ഷാൽ പരമേശ്വരൻ്റെ മനസ്സിളക്കിയ കാമനും വസന്തനും എൻ്റെ മുന്നിൽ തോറ്റിരിക്കുന്നു, ഞാൻ കാമത്തിനും അതീതനായിരിക്കുന്നു! എന്നാൽപ്പിന്നെ മതിയാക്കിയേക്കാം ഇനി ഇത് നാലാളോട് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ഒരു രസമില്ലല്ലോ..
ദേവേന്ദ്രൻ സ്വർഗ്ഗലോകത്ത് സകലശിങ്കിടികളെയും കൂട്ടി തലകുത്തിനിന്ന് ആലോചിക്കവേ, നാരദൻ എണീറ്റ് തൻ്റെ വഴിക്കുപോയി. നേരേ ചെന്നത് കൈലാസത്തിൽ, നാരദൻ്റെ മുഖത്തെ പ്രസാദം ദൂരെനിന്നേ കണ്ടറിഞ്ഞ ഭഗവാൻ ചോദിച്ചു
"നാരദരിന്നു വല്ലാതെ സന്തുഷ്ടനാണല്ലോ, മുഖം വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നു"
നാരദനത് വിളിച്ചുപറയാതെ പറ്റില്ലല്ലോ
"മഹാദേവാ ഞാൻ കാമദേവനെ തോൽപ്പിച്ചു, സകലവിദ്യകളും, പഞ്ചശരങ്ങളും, വസന്തനും, രതിയും ചേർന്നിട്ടും എന്നെ ഭ്രമിപ്പിക്കാനായില്ല, അങ്ങയെപ്പോലും ഭ്രമിപ്പിച്ച ആ മന്മഥന്"
മഹാദേവൻ്റെ മുഖത്ത് പതിവില്ലാത്ത ഒരു കള്ളച്ചിരി പടർന്നു, അദ്ദേഹം പെട്ടെന്നത് മറച്ച് നാരദനോട് പറഞ്ഞു
"അതൊരു വലിയ നേട്ടമാണല്ലോ നാരദാ, ഇന്ദ്രിയനിഗ്രഹം അത്ര ചെറുതായ കാര്യമാണോ? പക്ഷേ അങ്ങയോട് ഒരഭ്യർത്ഥനയുണ്ട്, വൈകുണ്ഠം വഴി പോവുകയാണെങ്കിൽ അബദ്ധവശാൽപ്പോലും ഈ വിവരം വിഷ്ണുദേവനോട് പറയരുത്"
നാരദനതത്ര പിടിച്ചില്ല, അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു
"എന്തുകൊണ്ട് ഇത്രവലിയ ഒരു കാര്യം നടന്നിട്ട് അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും മറയ്ക്കണം, ഞാൻ സദാ നാരായണ നാരായണ എന്നല്ലേ സ്തുതിക്കുന്നത്, അദ്ദേഹത്തിനെൻ്റെ വിജയത്തിൽ അതീവസന്തിഷ്ടിയാകും"
കാപാലി അതത്ര ശ്രദ്ധിക്കാതെ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
"അതൊക്കെ നാരദരുടെ ഇഷ്ടം പോലെ, എന്നാലും അങ്ങയോടുള്ള താൽപ്പര്യം കൊണ്ടുപറയുകയാണ് കഴിയുമെങ്കിൽ പാലാഴിവാസനോട് പറയരുത്"
നാരദൻ ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി, ഇനി തന്നെ മയക്കിയ മന്മഥനെ, നാരദൻ തോൽപ്പിച്ചത് ചൊല്ലി വിഷ്ണുഭഗവാൻ മഹാദേവനെ കളിയാക്കിയെങ്കിലോ എന്നു കരുതിയാവുമോ? ഏതായാലും വൈകുണ്ഠത്തിലേയ്ക്ക് ആവാം യാത്ര.
ചെന്നപാടേ മഹാവിഷ്ണുവിനോടു നാരദർ പറഞ്ഞു
"പ്രഭോ.. ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഒരു മഹാതപസ്സ് കഴിഞ്ഞുവരികയാണ്"
ജഗന്നാഥൻ ചിരിയോടെ അദ്ദേഹത്തെ എതിരേറ്റു
"അത് നാരദരുടെ മുഖത്ത് എഴുതിവച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ, എന്തോ വലിയ വിജയം നേടിയാണു വന്നിരിക്കുന്നതെന്ന്, എന്തു തിളക്കമാണിന്ന്, ആകട്ടേ അതെന്തുതരം തപസ്സായിരുന്നു?"
നാരദൻ ഹർഷോന്മാദത്തോടെ പറഞ്ഞു
"അതൊരു ഹ്രസ്വമായ തപസ്സായിരുന്നു പ്രഭോ, പക്ഷേ ദേവന്ദ്രനെ, അഗ്നിയെ, വരുണനെ, വായുവിനെ തോൽപ്പിക്കേണ്ടിവന്നു അത് പൂർത്തിയാക്കാൻ, ഒടുവിൽ കാമദേവനേയും. ഞാൻ പ്രണയത്തിനതീതനാണ്, കാമത്തിനതീതനാണ്, ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ നിഗ്രഹിച്ചവനാണ്, ഞാൻ കാമം, മോഹം, ക്രോധം, ലോഭം, മദം, മത്സരം എന്നീ ഷ്ഡ്രിപുക്കളെ ജയിച്ചിരിക്കുന്നു"
ക്ഷീരസാഗരശയനൻ ഒരു ചിരിയോടെ കൈകൾകൊട്ടി നാരദരെ അഭിനന്ദിച്ചു
"അതൊരു വലിയ വിജയമാണല്ലോ, വളരെവലുത്, നാരദരേ ഞാൻ അങ്ങയെ അഭിന്ദന്ദിക്കുന്നു"
നാരദമുനി വളരെ സന്തോഷത്തിലായി, പ്രപഞ്ചം കീഴടക്കിയവനെപ്പോലെ മേഘങ്ങളെ ചവിട്ടിമെതിച്ചാഘോഷിച്ചു, ഒരിക്കൽക്കൂടി ആ പൂങ്കാവനമൊന്നു കണ്ടാലോ? തൻ്റെ വിജയസ്മാരകം, അങ്ങോട്ടുനോക്കിയ നാരദർ ആ പൂങ്കാവനത്തിനരുകിലായി ഒരു സുന്ദരിയായ രാജകുമാരി നൃത്തം ചെയ്യുന്നതുകണ്ടു, ഒന്നടുത്തുചെന്നതാരെന്നറിയാൻ നാരദനാകാംഷയുണ്ടായി.
നാരദർ പൂന്തോട്ടത്തിനരികിലെത്തി ആ കുമാരിയെ പരിചയപ്പെട്ടു, അവൾ ശീലനിധി മഹാരാജാവിൻ്റെ പുത്രി വിശ്വമോഹിനിയായിരുന്നു, അവളോടൊപ്പം കൊട്ടാരത്തിലെത്തിയ നാരദനെ രാജാവ് സ്വീകരിച്ചാദരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
"മഹാമുനീ, ഞങ്ങൾ ഈ കുമാരിയുടെ വിവാഹക്കാര്യം ചർച്ച ചെയ്യുകയായിരുന്നു, അങ്ങ് അവളുടെ കരതലം നോക്കി അവൾക്ക് എത്തരത്തിലുള്ള ഭർത്താവാണു വേണ്ടതെന്നും, അവളുടെ ഭാവിയെന്തെന്നും പറയാമോ?"
ശീലനിധി പുത്രിയെ വിളിച്ചു നാരദരുടെ അരികിലിരുത്തി, അതിലാവണ്യവതിയായ ആ കുമാരിയുടെ തളിരുപോലെയുള്ള കൈകൾ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത് ആ കുമാരിയെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നയാൾ മൂന്നുലോകത്തിനും ആരാദ്ധ്യനും, ദൈവീകപദവിയിൽ എന്നെന്നും വിരാജിക്കുമെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞ നാരദൻ ആകുമാരിയെ വിവാഹം ചെയ്യുവാനും അവളുടെ സ്വയംവരത്തിൽ പങ്കെടുക്കുവാനും തീരുമാനിച്ചുകൊണ്ടുപറഞ്ഞു.
"എല്ലാം അതിശുഭകരമാണ്, ഈ കുമാരിക്ക് അതിസുമുഖനായ ഒരു കുമാരനെ ജീവിതപങ്കാളിയായി ലഭിക്കും, അവരുടെ ജീവിതം വളരെ സന്തോഷപ്രദമായിരിക്കും"
നാരദൻ വളരെവേഗം അവിടെനിന്നിറങ്ങി വൈകുണ്ഠത്തിൽ തിരിച്ചെത്തി, ജഗന്നാഥനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു
"ഭഗവാനേ, അങ്ങെന്നെ ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരനും അഭിലഷണീയനുമായ ഒരു രാജകുമാരനാക്കി മാറ്റിയാലും, എന്നെ രത്നങ്ങളാലും, ആഭരണങ്ങളാലും, പട്ടുവസ്ത്രങ്ങളാലും അലങ്കരിക്കപ്പെട്ട അതിതേജസ്സുറ്റ ഒരു രാജകുമാരനാക്കിയാലും. എനിക്കൊരു രാജകുമാരിയിൽ അനുരാഗം തോന്നുന്നു. "
വിഷ്ണുഭഗവാൻ നാരദരോട് ചിരിയോടെ തിരക്കി
"നാരദരേ അൽപ്പം മുമ്പങ്ങുതന്നെയല്ലേ പ്രണയത്തിനതീതനാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടത്? ഇപ്പോൾ എന്താണിങ്ങനെ?"
നാരദൻ ധൃതിയിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു
"ഭഗവാനേ എന്നോടു പരാജിതനായ മന്മഥൻ ഇനിയെൻ്റെ പരിസരത്തുവരുമോ? ഇത് ഞാൻ സ്വയം എടുക്കുന്ന തീരുമാനമല്ലേ? ശീലനിധി മഹാരാജാവിൻ്റെ പുത്രി ശ്രീമതിയെ വിവാഹം കഴിക്കുവാൻ അങ്ങെന്നെ സഹായിക്കില്ലേ? അവളുടെ സ്വയംവരമാണ് , അതിലവളല്ലേ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്? അതിനാൽ അങ്ങ് എനിക്ക് വ്യത്യസ്തമായ, ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു രൂപം തന്നാലും"
വിഷ്ണുദേവൻ നാരദരോട് ആരാഞ്ഞു
"നാരദരേ അങ്ങ് ഈ സന്യാസവേഷമൊന്നുമാറ്റിയാൽ വേഷാഭൂഷാധികൾ ഇല്ലാതെതന്നെ അതിസുമുഖനാണല്ലോ? ഏത് കുമാരിയാണങ്ങയെ വേണ്ടെന്നു പറയുക? ആടയാഭരണങ്ങൾ അണിഞ്ഞ് പോയാൽപ്പോരേ?"
"പോരാ, എനിക്ക് മറ്റു രാജകുമാരന്മാരിൽ നിന്നും പ്രത്യക്ഷമായ വ്യതിയാനം ഉണ്ടായിരിക്കണം, ആ സ്വയംവരപ്പന്തലിൽ ഞാൻ വേറിട്ടു നിൽക്കണം"
നാർദർ ശഠിച്ചു, ഭഗവാൻ വഴങ്ങി, നാരദരെ ആഭരണങ്ങളും രത്നങ്ങളും പട്ടാംബരവും ഒക്കെയായി അങ്ങ് സുന്ദരനാക്കി, പക്ഷേ വ്യത്യസ്തനാക്കൽ അൽപ്പം കൂടിപ്പോയി! ഒരു വാനരൻ്റെ മുഖമാണതിനദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുത്തത്, പാവം നാരദൻ അതൊട്ടറിഞ്ഞതുമില്ല.
ശീലനിധിരാജന്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ നാരദൻ ആ സ്വയംവരപ്പന്തലിൽ അങ്ങനെ ചമഞ്ഞിരുന്നു, അൽപ്പം ഞെളിഞ്ഞിരുന്നു, ഇത്രയും ആഭരണവിഭൂഷിതനായ സുന്ദരൻ ഇരിക്കെ ഇവന്മാരൊക്കെ എന്തിനാണു സമയം കളയുന്നതെന്നോർത്ത് ചിരിച്ചു. രാജകുമാരിയുടെ വരവായി കയ്യിൽ സ്വയംവരഹാരവുമായി, അവൾ ഓരോരുത്തരെ കടന്ന് നാരദരുടെ അടുക്കലെത്തി, അവനെ നോക്കി അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, ഇങ്ങനെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിയ ഒരു മർക്കടനും തൻ്റെ വരനാകാനെത്തിയോ? മനസ്സിൽ ആ ചോദ്യവുമായി അവൾ അതിശയത്തോടെ നോക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നുനീങ്ങി, എല്ലാ രാജകുമാരന്മാരേയും കടന്ന് അവസാനം ഉണ്ടായിരുന്ന വിഷ്ണുഭഗവാൻ്റെ പ്രതിമയിൽ അവളാ സ്വയവരഹാരമണിയിച്ചു.
നാരദൻ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും ചാടിയെണീറ്റ് ആക്രോശിച്ചു
"കുമാരീ.. നിനക്ക് തെറ്റുപറ്റിയിരിക്കുന്നു, എത്രയും സുന്ദരനായ ഞാൻ, ഇവിടെക്കൂടിയിരിക്കുന്നവരിൽ ഏറ്റവും സുകുമാരനായ ഞാൻ ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിനാണൊരു പ്രതിമയിൽ വിവാഹമാല്യം ചാർത്തിയത്?"
അതോടെ ആ സ്വയംവരപ്പന്തലിൽ സന്നിഹിതരായിരുന്ന എല്ലാവരും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, നാരദൻ അമ്പരന്നു. അപ്പോഴേയ്ക്കും മഹാവിഷ്ണുവും, അനുചരന്മാരും അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിച്ച വധുവിനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാൻ എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഗരുഡൻ നാരദനടുത്തെത്തി ചോദിച്ചു
"അങ്ങന്തിനാണിത്ര ശ്രേഷ്ഠമ്യ്നത കാട്ടുന്നത്? അങ്ങ സ്വയം പൊങ്ങച്ചം നിറഞ്ഞവനായതെങ്ങനെ? ഷഡ്രിപുക്കളെ ജയിച്ചവനല്ലേ അങ്ങ്? എന്നിട്ടും ആദ്യമങ്ങേയ്ക്ക് മോഹവും, കാമവും, ലോഭവും ഇപ്പോൾ മാത്സര്യവും തോന്നിയിരിക്കുന്നു. സ്വന്തം മനസ്സിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിൽ ഇനി അങ്ങയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ രൂപം കൂടി തിരിച്ചറിഞ്ഞാലും"
ഒരു ദർപ്പണത്തിൽ ഗരുഢൻ നാരദരുടെ രൂപം കാട്ടിക്കൊടുത്തു, മർക്കടരൂപം.. അതോടെ നാരദൻ ക്രുദ്ധനായി, അദ്ദേഹം അൽപ്പം ജലം കൈകളിലെടുത്ത് ശപിച്ചു
"അല്ലയോ വിഷ്ണുദേവാ, ഞാൻ അങ്ങയോടുള്ള വിശ്വാസത്താലാണ് സഹായമഭ്യർത്ഥിച്ചത്, എന്നെ സുന്ദരനാക്കുവാനാവശ്യപ്പെട്ടത് എൻ്റെ ഹൃദയം കവർന്നവളെ സ്വന്തമാക്കാനായിരുന്നു. അങ്ങന്നെ വാനരനാക്കി, ജനമദ്ധ്യത്തിൽ അപഹാസ്യനാക്കി അപമാനിച്ചു, എൻ്റെ കുമാരിയും നഷ്ടമായി. എൻ്റെ ഹൃദയം നഷ്ടബോധത്താലുഴറുകയാണ്, വേദനയാൽ പിളരുകയാണ്. ഈ വേദന അങ്ങും അനുഭവിക്കണം! ഞാൻ അങ്ങയെ ശപിക്കുന്നു, അങ്ങയും ഭാര്യയെ നഷ്ടമായി വിരഹദുഃഖമനുഭവിച്ച് വലയും. അങ്ങ് പരിഹാസപൂർവ്വം എന്നെ മാറ്റിയ ആ രൂപത്തോട്, വാനരന്മാരോട് അങ്ങേയ്ക്ക് സഹായമഭ്യർത്ഥിക്കേണ്ടി വരും. അവരുടെ കൃപയാലേ അങ്ങേയ്ക്ക് ഭാര്യയെ തിരിച്ചു ലഭിക്കൂ"
ഗരുഢൻ അമ്പരപ്പോടെ പറഞ്ഞു
"ഇപ്പോൾ മദവും ക്രോധവുമായി, എല്ലാം തികഞ്ഞു, അരിഷഡ്വർഗ്ഗങ്ങൾ എല്ലാമായി"
വിഷ്ണുഭഗവാൻ നാരദനെ നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
"ഞാനത് സ്വീകരിക്കുന്നു നാരദരേ, എൻ്റെ ദ്വാരപാലകർ ജയനും വിജയനും കർമ്മകാണ്ഡങ്ങളിൽ നിന്നും മടങ്ങിവരേണ്ടതുണ്ട്. മധുകൈടഭരായും, ഹിരണ്യാക്ഷഹിരണ്യകശ്യപന്മാരായും പിറവിയെടുത്ത അവർക്കിനി രാവണകുംഭകർണ്ണന്മാരായി പിറവിയെടുക്കണമല്ലോ? അപ്പോഴും അവരെ നിഗ്രഹിക്കാൻ ഞാൻ വേണമല്ലോ? അതിനാൽ ഞാനും ലക്ഷ്മീദേവിയുടെ അവതാരമായ ഈ കുമാരിയാലുള്ള ശപത്താൽ ദേവിയും മണ്ണിൽ മനുഷ്യരായി പിറന്നുകൊള്ളാം, അങ്ങേയ്ക്ക് സന്തോഷമായില്ലേ?"
ഭഗവാന്റെ കൃപാമരന്ദം നുകർന്ന നാരദൻ പശ്ചാത്താപിച്ചു ഭഗവാനോട് ക്ഷമചോദിച്ചു, ജഗന്നാഥൻ അദ്ദേഹത്തെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു. മടക്കയാത്രയിൽ നാരദർ വീണ്ടും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി..
"ശരിക്കും ഈ പദ്ധതിയുടെ പിന്നിൽ ആരാണ്? വിഷ്ണുവിനോട് ഇത് പറയരുതെന്ന് നിർബന്ധം പിടിച്ചയാൾ അതിനെന്നെ നിർബന്ധിക്കുകയായിരുന്നില്ലേ വാസ്തവത്തിൽ ചെയ്തത്?"
ആ ഒരു ശാപം രാമായണമെന്ന ഇതിഹാസത്തിനു കാരണമാകുമ്പോൾ, ശപിച്ച നാരദമുനി തന്നെയാണ് ആ കഥാസംക്ഷിതം വാല്മീകിക്ക് ഉപദേശിക്കാൻ പരമയോഗ്യൻ!!!
വിഷ്ണുഭഗവാൻ നാരദരോട് ചിരിയോടെ തിരക്കി
"നാരദരേ അൽപ്പം മുമ്പങ്ങുതന്നെയല്ലേ പ്രണയത്തിനതീതനാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടത്? ഇപ്പോൾ എന്താണിങ്ങനെ?"
നാരദൻ ധൃതിയിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു
"ഭഗവാനേ എന്നോടു പരാജിതനായ മന്മഥൻ ഇനിയെൻ്റെ പരിസരത്തുവരുമോ? ഇത് ഞാൻ സ്വയം എടുക്കുന്ന തീരുമാനമല്ലേ? ശീലനിധി മഹാരാജാവിൻ്റെ പുത്രി ശ്രീമതിയെ വിവാഹം കഴിക്കുവാൻ അങ്ങെന്നെ സഹായിക്കില്ലേ? അവളുടെ സ്വയംവരമാണ് , അതിലവളല്ലേ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്? അതിനാൽ അങ്ങ് എനിക്ക് വ്യത്യസ്തമായ, ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു രൂപം തന്നാലും"
വിഷ്ണുദേവൻ നാരദരോട് ആരാഞ്ഞു
"നാരദരേ അങ്ങ് ഈ സന്യാസവേഷമൊന്നുമാറ്റിയാൽ വേഷാഭൂഷാധികൾ ഇല്ലാതെതന്നെ അതിസുമുഖനാണല്ലോ? ഏത് കുമാരിയാണങ്ങയെ വേണ്ടെന്നു പറയുക? ആടയാഭരണങ്ങൾ അണിഞ്ഞ് പോയാൽപ്പോരേ?"
"പോരാ, എനിക്ക് മറ്റു രാജകുമാരന്മാരിൽ നിന്നും പ്രത്യക്ഷമായ വ്യതിയാനം ഉണ്ടായിരിക്കണം, ആ സ്വയംവരപ്പന്തലിൽ ഞാൻ വേറിട്ടു നിൽക്കണം"
നാർദർ ശഠിച്ചു, ഭഗവാൻ വഴങ്ങി, നാരദരെ ആഭരണങ്ങളും രത്നങ്ങളും പട്ടാംബരവും ഒക്കെയായി അങ്ങ് സുന്ദരനാക്കി, പക്ഷേ വ്യത്യസ്തനാക്കൽ അൽപ്പം കൂടിപ്പോയി! ഒരു വാനരൻ്റെ മുഖമാണതിനദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുത്തത്, പാവം നാരദൻ അതൊട്ടറിഞ്ഞതുമില്ല.
ശീലനിധിരാജന്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ നാരദൻ ആ സ്വയംവരപ്പന്തലിൽ അങ്ങനെ ചമഞ്ഞിരുന്നു, അൽപ്പം ഞെളിഞ്ഞിരുന്നു, ഇത്രയും ആഭരണവിഭൂഷിതനായ സുന്ദരൻ ഇരിക്കെ ഇവന്മാരൊക്കെ എന്തിനാണു സമയം കളയുന്നതെന്നോർത്ത് ചിരിച്ചു. രാജകുമാരിയുടെ വരവായി കയ്യിൽ സ്വയംവരഹാരവുമായി, അവൾ ഓരോരുത്തരെ കടന്ന് നാരദരുടെ അടുക്കലെത്തി, അവനെ നോക്കി അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, ഇങ്ങനെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിയ ഒരു മർക്കടനും തൻ്റെ വരനാകാനെത്തിയോ? മനസ്സിൽ ആ ചോദ്യവുമായി അവൾ അതിശയത്തോടെ നോക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നുനീങ്ങി, എല്ലാ രാജകുമാരന്മാരേയും കടന്ന് അവസാനം ഉണ്ടായിരുന്ന വിഷ്ണുഭഗവാൻ്റെ പ്രതിമയിൽ അവളാ സ്വയവരഹാരമണിയിച്ചു.
നാരദൻ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും ചാടിയെണീറ്റ് ആക്രോശിച്ചു
"കുമാരീ.. നിനക്ക് തെറ്റുപറ്റിയിരിക്കുന്നു, എത്രയും സുന്ദരനായ ഞാൻ, ഇവിടെക്കൂടിയിരിക്കുന്നവരിൽ ഏറ്റവും സുകുമാരനായ ഞാൻ ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിനാണൊരു പ്രതിമയിൽ വിവാഹമാല്യം ചാർത്തിയത്?"
അതോടെ ആ സ്വയംവരപ്പന്തലിൽ സന്നിഹിതരായിരുന്ന എല്ലാവരും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, നാരദൻ അമ്പരന്നു. അപ്പോഴേയ്ക്കും മഹാവിഷ്ണുവും, അനുചരന്മാരും അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിച്ച വധുവിനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാൻ എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഗരുഡൻ നാരദനടുത്തെത്തി ചോദിച്ചു
"അങ്ങന്തിനാണിത്ര ശ്രേഷ്ഠമ്യ്നത കാട്ടുന്നത്? അങ്ങ സ്വയം പൊങ്ങച്ചം നിറഞ്ഞവനായതെങ്ങനെ? ഷഡ്രിപുക്കളെ ജയിച്ചവനല്ലേ അങ്ങ്? എന്നിട്ടും ആദ്യമങ്ങേയ്ക്ക് മോഹവും, കാമവും, ലോഭവും ഇപ്പോൾ മാത്സര്യവും തോന്നിയിരിക്കുന്നു. സ്വന്തം മനസ്സിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിൽ ഇനി അങ്ങയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ രൂപം കൂടി തിരിച്ചറിഞ്ഞാലും"
ഒരു ദർപ്പണത്തിൽ ഗരുഢൻ നാരദരുടെ രൂപം കാട്ടിക്കൊടുത്തു, മർക്കടരൂപം.. അതോടെ നാരദൻ ക്രുദ്ധനായി, അദ്ദേഹം അൽപ്പം ജലം കൈകളിലെടുത്ത് ശപിച്ചു
"അല്ലയോ വിഷ്ണുദേവാ, ഞാൻ അങ്ങയോടുള്ള വിശ്വാസത്താലാണ് സഹായമഭ്യർത്ഥിച്ചത്, എന്നെ സുന്ദരനാക്കുവാനാവശ്യപ്പെട്ടത് എൻ്റെ ഹൃദയം കവർന്നവളെ സ്വന്തമാക്കാനായിരുന്നു. അങ്ങന്നെ വാനരനാക്കി, ജനമദ്ധ്യത്തിൽ അപഹാസ്യനാക്കി അപമാനിച്ചു, എൻ്റെ കുമാരിയും നഷ്ടമായി. എൻ്റെ ഹൃദയം നഷ്ടബോധത്താലുഴറുകയാണ്, വേദനയാൽ പിളരുകയാണ്. ഈ വേദന അങ്ങും അനുഭവിക്കണം! ഞാൻ അങ്ങയെ ശപിക്കുന്നു, അങ്ങയും ഭാര്യയെ നഷ്ടമായി വിരഹദുഃഖമനുഭവിച്ച് വലയും. അങ്ങ് പരിഹാസപൂർവ്വം എന്നെ മാറ്റിയ ആ രൂപത്തോട്, വാനരന്മാരോട് അങ്ങേയ്ക്ക് സഹായമഭ്യർത്ഥിക്കേണ്ടി വരും. അവരുടെ കൃപയാലേ അങ്ങേയ്ക്ക് ഭാര്യയെ തിരിച്ചു ലഭിക്കൂ"
ഗരുഢൻ അമ്പരപ്പോടെ പറഞ്ഞു
"ഇപ്പോൾ മദവും ക്രോധവുമായി, എല്ലാം തികഞ്ഞു, അരിഷഡ്വർഗ്ഗങ്ങൾ എല്ലാമായി"
വിഷ്ണുഭഗവാൻ നാരദനെ നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
"ഞാനത് സ്വീകരിക്കുന്നു നാരദരേ, എൻ്റെ ദ്വാരപാലകർ ജയനും വിജയനും കർമ്മകാണ്ഡങ്ങളിൽ നിന്നും മടങ്ങിവരേണ്ടതുണ്ട്. മധുകൈടഭരായും, ഹിരണ്യാക്ഷഹിരണ്യകശ്യപന്മാരായും പിറവിയെടുത്ത അവർക്കിനി രാവണകുംഭകർണ്ണന്മാരായി പിറവിയെടുക്കണമല്ലോ? അപ്പോഴും അവരെ നിഗ്രഹിക്കാൻ ഞാൻ വേണമല്ലോ? അതിനാൽ ഞാനും ലക്ഷ്മീദേവിയുടെ അവതാരമായ ഈ കുമാരിയാലുള്ള ശപത്താൽ ദേവിയും മണ്ണിൽ മനുഷ്യരായി പിറന്നുകൊള്ളാം, അങ്ങേയ്ക്ക് സന്തോഷമായില്ലേ?"
ഭഗവാന്റെ കൃപാമരന്ദം നുകർന്ന നാരദൻ പശ്ചാത്താപിച്ചു ഭഗവാനോട് ക്ഷമചോദിച്ചു, ജഗന്നാഥൻ അദ്ദേഹത്തെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു. മടക്കയാത്രയിൽ നാരദർ വീണ്ടും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി..
"ശരിക്കും ഈ പദ്ധതിയുടെ പിന്നിൽ ആരാണ്? വിഷ്ണുവിനോട് ഇത് പറയരുതെന്ന് നിർബന്ധം പിടിച്ചയാൾ അതിനെന്നെ നിർബന്ധിക്കുകയായിരുന്നില്ലേ വാസ്തവത്തിൽ ചെയ്തത്?"
ആ ഒരു ശാപം രാമായണമെന്ന ഇതിഹാസത്തിനു കാരണമാകുമ്പോൾ, ശപിച്ച നാരദമുനി തന്നെയാണ് ആ കഥാസംക്ഷിതം വാല്മീകിക്ക് ഉപദേശിക്കാൻ പരമയോഗ്യൻ!!!
No comments:
Post a Comment