ഇരുൾമായണം 14 - ലക്ഷ്മണരേഖ

ലങ്കേശൻ്റെ നിർബന്ധബുദ്ധിയും ഭീഷണിയും കാരണം കനകമൃഗവേഷധാരിയായി വന്ന മാരീചനിൽ കൊതിപൂണ്ട് സീത അതിനെ പിടിച്ചുനൽകാൻ രാമനെ അലട്ടുകയും, സീതയ്ക്ക് കാവലായി ലക്ഷ്മണനെ നിർത്തി രാമൻ മാരീചനുപിന്നാലേ പോവുകയും, രാമബാണമേറ്റ മാരീചൻ രാമൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ സഹായാഭ്യർത്ഥന നടത്തുകയും ചെയ്തതിനാൽ സീത പരിഭ്രാന്തയായി.സീതയുടെ ഭയം അകാരണമാണെന്നും രാമനെ ഒരു പോറലേൽപ്പിക്കാൻപോലും ഒരു ശക്തിക്കുമാവില്ലെന്നും ലക്ഷ്മണൻ പറഞ്ഞുമനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ സീത ക്രുദ്ധയായി. ലക്ഷ്മണൻ്റെ ഉദ്ദേശശുദ്ധിയെത്തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.

"ഇച്ഛസി ത്വം വിനശ്യന്തം രാമം ലക്ഷ്മണ മത്കൃതേ

ലോഭാത്ത്വം മത്കൃതേ നൂനം നാനുഗച്ഛസി രാഘവം"

"എന്നെ ലഭിക്കുവാനായി രാമൻ്റെ പൂർണ്ണനാശമാണു നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്, കാമമോഹിതനായാണ് നീ രാമനെ തിരക്കിപ്പോകാത്തത്" എന്നുതുടങ്ങി ഭരതൻ്റെ ചാരനാണ്, നിനക്കോ ഭരതനോ എന്നെ ലഭിക്കില്ല, ഗോദാവരിയിൽ മുങ്ങിയോ, മരക്കൊമ്പിൽ തൂങ്ങിയോ, വിഷം കുടിച്ചോ, കൊക്കയിൽ ചാടിയോ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുമെന്നുവരെ സീത ലക്ഷ്മണനെ ശകാരിക്കുന്നു.

"രാക്ഷസാ വിവിധാ വാചോ വിസൃജന്തി മഹാവനേ

ഹിംസാവിഹാരാ വൈദേഹി ന ചിന്തയിതുമർഹസി"

രാക്ഷസന്മാർ നിറഞ്ഞ ഈ വനത്തിൽ കേൾക്കുന്ന വിവിധ ശബ്ദങ്ങളെ വിശ്വസിക്കരുതെന്ന് ലക്ഷ്മണൻ ഉപദേശിക്കുന്നു.

"തതസ്തു സീതാമഭിവാദ്യ ലക്ഷ്മണഃ കൃതാഞ്ജലിഃ കിഞ്ചിദഭിപ്രണമ്യ ച.

അന്വീക്ഷമാണോ ബഹുശശ്ച മൈഥിലീമ് ജഗാമ രാമസ്യ സമീപമാത്മവാൻ"

പിന്നീട് വനദേവതമാർ നിന്നെ കാക്കട്ടെ, എങ്കിലും ഞാൻ രാമനുമായി തിരിച്ചുവരുമ്പോൾ വൈദേഹിയിവിടെ ഉണ്ടാകുമോയെന്ന് സംശയമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞുനോക്കി തിരിഞ്ഞു നോക്കി രാമൻ്റെ വഴിയേ വനത്തിലേയ്ക്ക് പോയി.

അതല്ലാതെ ലക്ഷ്മണൻ യാതൊരു രേഖയും വരച്ചില്ല, അത് കടക്കരുതെന്ന് നിഷ്ക്കർഷിച്ചുമില്ല, സീത അതിനുപറ്റിയ മാനസ്സികാവസ്ഥയിലുമായിരുന്നില്ല.

വാത്മീകിരാമായണത്തിൽ സീതയുടെ ഭത്സനം കേട്ടിട്ടും ശാന്തനാണു ലക്ഷ്മണൻ, എന്നാൽ എഴുത്തച്ഛനു ദേഷ്യം വന്നു, അതിനാൽ ലക്ഷ്മണനെക്കൊണ്ട് "നീ തീർന്നെടീ..തീർന്നു" എന്ന ആധുനിക സംഭാഷണത്തോട് കിടപിടിക്കുന്ന ഒന്നും, "ചണ്ഡീ" എന്നൊരു വിളിയും ഉണ്ടായി!

"ഇത്തരം വാക്കു കേട്ടു സൗമിത്രി ചെവിരണ്ടും

സത്വരം പൊത്തിപ്പുനരവളോടുരചെയ്താന്‍ഃ

"നിനക്കു നാശമടുത്തിരിക്കുന്നിതു പാര-

മെനിക്കു നിരൂപിച്ചാല്‍ തടുത്തുകൂടാതാനും

ഇത്തരം ചൊല്ലീടുവാന്‍ തോന്നിയതെന്തേ ചണ്ഡി!

ധിഗ്‌ധിഗത്യന്തം ക്രൂരചിത്തം നാരികള്‍ക്കെല്ലാം.

വനദേവതമാരേ! പരിപാലിച്ചുകൊൾവിൻ:

മനുവംശാധീശ്വരപത്നിയെ വഴിപോലെ.

ദേവിയെ ദേവകളെബ്‌ഭരമേൽപിച്ചു മന്ദം:

പൂർവജൻതന്നെക്കാണ്മാൻ നടന്നു സൗമിത്രിയും."

ലക്ഷ്മണരേഖ ആദ്യമായി വരുന്നത് 13ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ രംഗനാഥരാമായണത്തിലാണ്.

"വനത്തിൽ പോയി രാമനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരാമെന്ന് സീതയെ സാന്ത്വനപ്പെടുത്തിക്കഴിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം പർണ്ണശാലയ്ക്ക് ചുറ്റും ഏഴു രേഖകൾ വരച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,

"മാതേ.. ഈ വരകൾ മറിച്ചു കടക്കരുത്, അവിടുന്നല്ലാതെ ആരെങ്കിലും ഇതു മുറിച്ചുകടന്നാൽ അവരുടെ തല പലകഷണങ്ങളായി തൽക്ഷണം ചിതറിപ്പോകുന്നതാണ്."

അതിനുശേഷം അഗ്നിദേവനെ പ്രാർത്ഥിച്ച് തന്നിൽ നിക്ഷിപ്തമായിരുന്ന സീതയുടെ കാവൽ കർത്തവ്യം അദ്ദേഹത്തെ ഏൽപ്പിച്ച് ലക്ഷ്മണൻ വനത്തിലേയ്ക്ക് രാമനെത്തേടി യാത്രയായി."

17 ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ തുളസീദാസ്സ് രാമചരിതമാനസത്തിൽ ഇതേ ലക്ഷ്മണരേഖയുടെ കഥ പറയുന്നുണ്ട്. അത് ലങ്കാകാണ്ഡത്തിൽ മണ്ഡോദരിയുടെ വാക്കുകളിലാണെന്നേയുള്ളൂ.

"ലങ്കേശൻ്റെ പരാക്രമങ്ങളെപ്പറ്റി എന്നോട് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കണോ? ലക്ഷ്മണൻ്റെ ആ മൂന്ന് വരകൾ മറികടക്കാനാവാതെ വിഷമിച്ച വീര്യമല്ലേ?"

എന്നു പരിഹാസപൂർവ്വമാണത് പറയുന്നത്.

പിൽക്കാലത്തുള്ള എല്ലാ രാമായണങ്ങളിലും സീത സന്യാസവേഷധാരിയായ രാവണനെ ആശ്രമത്തിലേയ്ക്ക് ക്ഷണിക്കുകയും അദ്ദേഹം ലക്ഷ്മണരേഖ മുറിച്ചുകടക്കാനാവാതെ നിന്നപ്പോൾ സീത ആ രേഖമുറിച്ചുകടന്നു പുറത്തെത്തി സന്യാസിക്കു ഉപചാരമർപ്പിക്കുകയും, ലങ്കേശൻ യഥാർത്ഥരൂപം സ്വീകരിച്ചപ്പോൾ പിന്നിലേയ്ക്ക് മാറുന്നതിനിടയിൽ നിലത്ത് വീഴുകയും, അതിനാൽ ലക്ഷ്മണരേഖയ്ക്കുള്ളിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുകടക്കാൻ ആവാതെപോയ സീതയെ രാവണൻ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.

ലക്ഷ്മണരേഖ ഇല്ലാത്തതുപോലെതന്നെ സീതയെ രാവണൻ സ്പർശ്ശിച്ചോ? എന്ന വിഷയവും ഇതിനോടനുബന്ധിച്ചുണ്ട്. വാല്മീകി രാമായണത്തിൽ മുടിയിലും തുടയിലും പിടിച്ചുയർത്തി, അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ച് രഥത്തിലേറ്റി എന്നാണ്. യുദ്ധകാണ്ഡത്തിൽ പുരുഷവാക്യത്തിനു മറുപടിയായി സീത ഞാൻ നിസ്സഹായ ആയ അവസ്ഥയിൽ എന്നെ രാവണൻ സ്പർശ്ശിച്ചതിനു ഞാനെങ്ങനെ കുറ്റക്കാരിയാകും? എന്നു ചോദിക്കുന്നു. വിവശയായിരുന്നു, അബോധാവസ്ഥയിലായി എന്നൊക്കെ അപഹരണസമയത്തെ അവസ്ഥയെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്.

അരണ്യകാണ്ഡം സർഗ്ഗം 49 ശ്ലോകം 20 പ്രകാരം

"തതഃ സ്താം പരുഷൈ വാക്യൈഃ അഭിതത്സ്ര മഹാസ്വനഃ

അങ്കേന ആദായ വൈദേഹീം രഥം ആരോപയത് തദാ"

എന്നോട് കലഹിക്കുവാൻ വന്നിട്ട് കാര്യമില്ല, വാല്മീകി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്, ലങ്കേശൻ സീതയുടെ അടുത്തെത്തി അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചുയർത്തി രഥത്തിലേയ്ക്ക് എടുത്തിട്ടു എന്നാണ്, സ്വാഭാവികമായി അന്യനായ ഒരാൾ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചാൽ സ്ത്രീ കുതറും, അത് സീതയും ചെയ്തു, അപ്പോൾ രാവണൻ ഒന്നുരണ്ട് നല്ല പുലഭ്യം പറഞ്ഞു, അതോടെ ഭയന്ന സീതയെ പുഷ്പം പോലെ പൊക്കിയെടുത്ത് രഥത്തിലിട്ടു പറന്നു. എന്തായാലും പരുഷവാക്യം എന്നല്ലാതെ എന്താണതെന്ന് വാല്മീകി പറഞ്ഞിട്ടില്ല.

എന്തായാലും സീത പിന്തിരിഞ്ഞല്ലാതെ പിന്നോട്ടുമാറി ആശ്രമത്തിലേയ്ക്ക് കടക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും നിലത്തുവീണു, അത് ലക്ഷ്മണരേഖയ്ക്ക് കുറുകെയെന്ന് ചിലരാമായണങ്ങൾ.. അവർക്കുമുണ്ട് ന്യായീകരണങ്ങൾ, രാവണൻ അരയ്ക്ക് മുകളിൽ ലക്ഷ്മണരേഖയിൽ വീണ സീതയെ കാലിൽ പിടിച്ചുയർത്തി എന്നവർ എഴുതുന്നു, ബുധൻ രോഹിണിയെ എന്നപോലെ കാലിൽ പിടിച്ചുയർത്തി എന്നാണെഴുത്ത്! എന്നാൽ അദ്ധ്യാത്മരാമായണം പറയുന്നത് രാവണൻ സീതയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ഭൂമി തുരന്ന് ആ മണ്ണോടെ രഥത്തിലെത്തിച്ചുവെന്നാണ്.

സ്ക്കന്ദപുരാണത്തിൽ സകലശാസ്ത്രങ്ങളിലും വിദഗ്ധനായ രാവണൻ "നിഴൽഗ്രഹണം" എന്ന സൂത്രത്താൽ സീതയുടെ മുടിയുടേയും തുടകളുടേയും നിഴലിൽ പിടിച്ചുയർത്തി രഥത്തിലാക്കി എന്നാണെഴുതിയിരിക്കുന്നത്.

മായാസീതയുടെ കഥ വേറേ ഭാഗമായി വിവരിച്ചതിനാൽ അത് പറയുന്നില്ല, വാത്മീകി എന്തായാലും ഭോഗാസക്തിയോടെ സമീപിച്ചാൽ മാത്രമേ രാവണനു ദോഷമുള്ളൂ എന്ന പക്ഷക്കാരനാണ്, ആകാശത്തുവച്ച് വേഗതകൂട്ടിയും കുറച്ചും, പാർശ്വങ്ങളിലേയ്ക്ക് ചരിച്ചും പുഷ്പകവിമാനമോടിച്ച രാവണൻ നിലത്തുവീഴാതിരിക്കാൻ സീത അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മടിയിലിരുന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കേണ്ട അവസ്ഥയുണ്ടാക്കിയെന്നാണ് വാത്മീകി പറയുന്നത്.

(ബൈക്കിൻ്റെ പുറകിൽ കയറ്റിയ പെണ്ണിനെ ബ്രേക്ക് ചവുട്ടി മുന്നോട്ടായിച്ചു സ്പർശ്ശനസുഖം ആസ്വദിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ തലമുറ മനസ്സിലാകണം ഇതൊക്കെ ലങ്കേശൻ പണ്ടേ ചെയ്തതാണെന്ന്, രണ്ടാമത് പുഷ്പകവിമാനത്തിനു സീറ്റ്ബൽറ്റ് ഇല്ലായിരുന്നു, അതിനു പാവം സീത എന്തുചെയ്യാൻ? അബുദാബിയിലെ റോളർസ്ക്കേറ്ററിൽ കയറിയിട്ടുള്ളവർക്കറിയാം മുന്നിൽ വിൻഡ്ഷീൽഡ്ഡ് ഇല്ലാതെ 350 കിലോമീറ്റർ വേഗത്തിൽ പോകുമ്പോൾ ശ്വാസമെടുക്കാൻ പോലുമുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്!)